Architektura starożytnej Grecji to przede wszystkim liczne świątynie budowane na cześć różnych bóstw. Różniły się one od chrześcijańskich świątyń tym, że mimo iż były wielkie i okazałe to pomieszczenie kultowe- Celli było wąskie, gdyż grecy uważali, że świątynia to mieszkanie bogów a nie miejsce w którym spotykają się wierni, aby uczestniczyć w nabożeństwie. Grecy architekci ukształtowali formy trzech podstawowych porządków: doryckiego, jońskiego i korynckiego o odmiennych i ściśle określonych cechach. Porządek dorycki jest najstarszy i cechuje go powaga i dostojeństwo, jest masywny, surowy i wprowadza mało zdobień. Porządek joński ma ozdobny i bogaty kształt oraz delikatny rysunek. Przejawia się w nim także harmonia i dystynkcja. Porządek koryncki jest to najpóźniejszy styl, który powstał w okresie hellenistycznym. Jest on bardzo dekoracyjny i rzeźbiarski. Tajemnica piękna i oddziaływania porządków greckich przejawia się w ich prostocie, w planowaniu każdego szczegółu, w szlachetności materiału z którego świątynie były budowane oraz w odpowiednim oświetleniu.